ابتدا باید چندتا از تعاریف رو بدونیم:
DNS: سرویسی در شبکه که وظیفه اش تبدیل نام میزبان به آدرس IP و بالعکس است.
FQDN: نام میزبان در قالب FQDN (Fully Qualified Domain Name) نوشته می شود. به آدرسی که در فضای نام DNS تعریف میشود، و محل یک میزبان را در شبکه مشخص می کند FQDN گفته میشود.
ساختار درختی فضای نام DNS:
Root Domain: با نقطه نمایش داده می شود. همه آدرس ها در این مدل به یک نقطه ختم میشود. این آدرس ها از راست به چپ تبدیل میشود.
(Top Level Domain) TLD:
gTLD (generic Top Level Domain): مانند com، org، net
ccTLD(country code top-level domain): کد اختصاصی کشورها مانند ir است. دربرخی آدرس ها بخش TDL شامل هر دو قسمت است، که با نقطه از هم جدا شده اند؛ مانند: www.archive.books.org.ir
SLD(Second Level Domain): معمولا نام شرکت یا سازمان است که پس از ثبت آن مدیر شبکه میتواند آدرس های زیر مجموعه خود را ثبت کند.
Sub Domain: بنا به نیاز میتواند بیش از یک سطر باشد.
Host Name: نام میزبانی است که قسط داریم از طریق آدرس به سرویس خاصی که در آن ارائه میشود، دسترسی پیدا کنیم.
یک مثال از عملکرد سرویس DNS:
هنگامی که آدرس دامنه Yahoo.com در مرورگر تایپ میشود و مرورگر نمیتواند IP آن را در حافظه کش پیدا کند، یک درخواست تبدیل آدرس به IP به سرور سطح بالا تر خود ارسال میکند که معمولا سرور ISP است، که به آن Resolver گفته میشود. این سرور حافظه کش خود را برسی میکند، اگر نتواند آن را پیدا کند، درخواست را به سطح بالاتر که Root Server نام دارد، ارسال میکند.
Root Server ریشه ساختار سلسه مراتبی DNS است. هنگام که درخواست IP را از Resolver دریافت میکند، پاسخ آن را نمی داند، اما میداند که Resolver برای یافتن پاسخ باید به کجا مراجعه کند؛ بنابرین Root Server سرور Resolver را به TLD سرور دامنه com هدایت میکند. سرور ISP درخواست خود را به سرور TLD ارسال میکند، وقتی TLD سرور درخواست را دریافت کرد، آدرس DNS Server دامنه Yahoo.com را به Resolver ارسال میکند. Resolver این بار درخواست خود را به DNS Server یاهو ارسال میکند، که مسئول پاسخگویی به تمام درخواست های تبدیل نام مربوط به دامنه Yahoo.com است. DNS Server دامنه پس از دریافت درخواست، آدرس IP یاهو را به Resolver ارسال میکند، . درنهایت Resolver آدرس IP دامنه یاهو را برای Clint درخواست کننده ارسال کرده و Clint میتواند صفحه موردنظر را مشاهده کند.
Resolver این آدرس IP را در حافظه کش خود ذخیره می کند، تا در صورتی که کلاینت دیگری درخواست مشابه داشته باشد، مجددا نیازی به طی کردن این مراحل نباشد.